Het succes van Wageningen

"De titel mag veranderd worden" zegt mam als ze me de eer geeft om mijn recept te bloggen. Het klinkt natuurlijk wel erg veelbelovend, maar zo presenteerde ik het ook bij het opdienen. Het is immers een recept dat in Wageningen al bij meerdere etentjes lovende kritieken heeft gehad, en zeker eentje welke ik en mijn huisgenote minstens twee keer per maand eten. Het mooiste is om de ingrediënten op gevoel toe te voegen en een beetje van jezelf erin te gooien; ik ben altijd te lui om precies de maten van het recept uit te voeren (te veel afwas) en dat wat ik niet lust gooi ik er al snel uit (ansjovis) om iets wat ik heerlijk vind toe te voegen (courgette). Maar goed, de spanning is lang genoeg opgevoerd.....
Men neme voor vier personen 4 braadworsten/saucijzen: ik neem meestal varkensbraadworsten, maar het lijkt me ook heerlijk om het een keer te maken met Italiaanse-niet-te-betalen-voor-een-student-culinaire-saucijzen. Deze worden ontdaan van hun velletjes en in stukjes in een braad/wokpan met olie gedaan. (Toen ik dit recept aan tafel uit de doeken deed zaten daar veel handgebaren en tadaa/woesh/splash geluiden bij, gewoon om het spannender te maken).
Goed, de ontvelde worstjes in stukjes worden aangebakken tot zo goed als gaar, een rood uitje kan erbij gedaan worden indien gewenst, vervolgens versgemalen chilipeper toevoegen. Daarna, op en met gevoel, een scheut droge witte wijn erin, en even doorbakken. Vervolgens heb ik twee courgettes in plakjes toegevoegd, en nadat deze een beetje zacht worden een bakje romaatjes in halfjes erbij. Bij de groente komt het aan op wat je lekker vind: ik doe wel eens geen courgette erin, of ook paprika, of ook champignons.....wat de prijskraker van de week is.
Goed alle groenten moeten wel een beetje knapperig blijven, dus als de tijd daar is wordt het even snel werken om het af te maken. Eerst een klein bekertje creme fraiche erbij, peper en zout, en als laatste......tatataaaaaa.......rucola. Echt als laatste toevoegen en meteen serveren, dan blijft het redelijk knapperig.
Nu moet er natuurlijk niet vergeten worden om tegelijkertijd pasta te koken, penne is mijn favoriet, maar orchiette staat in het echte recept (was de eerste keer niet te krijgen bij de Hoogvliet, vandaar penne).
En dan woesh en tadaa samen op een bord met geraspte Grana padano erover: heerlijk! Het mooiste is dat het elke keer weer anders smaakt en een ander ingredient de boventoon heeft, dus vooral vaker maken!
Eet smakelijk, Laura.